Sözün gücü bazen yumruk kadar serttir, bazen bir anne eli gibi yumuşak. Bu cümle ise bir milletin yorgun vicdanına su serpen bir serinlikti. Çünkü bu cümlede şahsi hesap yoktu, parti menfaati yoktu. Sadece ülkenin geleceğini düşünen bir duruş, bir feragat vardı.

Müsavat Dervişoğlu’nu hangi siyasi çizgiden geldiğiyle değil, bu ülkenin gerçeklerini nasıl okuduğu ve nasıl bir sorumluluk duygusuyla hareket ettiğiyle anmak gerek. Bugün halkın boğazını sıkan ekonomik kriz, gençlerin ülkesinden umudu kesmesi, emeklinin kuyrukta beklerken içine gömdüğü öfke, işsizlik, adaletsizlik… Tüm bu yükün altında “biz de aday çıkaralım, belki birkaç puan alırız” mantığıyla hareket etmek, siyaseti oyun zannedenlerin tercihidir. Ama Dervişoğlu’nun yaptığı bir tercih değil, bir feragattir.

Ve bu feragat, belki de uzun süredir unuttuğumuz bir erdemi hatırlattı bize: Devleti düşünmek. Halkı öncelemek.

Bugün iktidarın yarattığı yıkımın farkında olan, bu ülkenin sokaklarında yürüyen herkes için Dervişoğlu’nun bu çıkışı bir umut ışığıdır. Çünkü bir partinin en çok isteyebileceği şeyden –Cumhurbaşkanlığı adaylığı– bile vazgeçebilecek kadar büyük yürekli bir insan, artık siyaseti eski kalıplardan çıkarıp, halkın kalbine taşıyabilir.

Bu çıkışın arkasında ne bir hesap, ne de bir oyun var. Sadece bir yürek var. İYİ Parti’yi desteklemeyen birçok vatandaşın bile bugün bu açıklamaya saygı duyması bundandır.

Siyaset, Dervişoğlu’nun bu sabah bize gösterdiği gibi yapılırsa, işte o zaman halk yeniden inanmaya başlar.

Ve belki, işte o zaman bu ülkenin geleceği gerçekten yanmaktan kurtulur.